Vel gift.

Eiginmaðurinn fékk vetrarfrí (frá mér hvað? - auðvitað frá kennslunni kjánarnir ykkar) um síðustu mánaðarmót og dvaldi þá nokkra daga í sumarbústað með drengjunum sínum.

Hann var í bústaðnum tveimur dögum lengur en drengirnir - og var þá búinn að kaupa dýrindis lambasteik og rauðvínsflösku, í þeirri von að ástkær eiginkona hans mundi láta svo lítið að dvelja hjá honum eina rómantíska kvöldstund og gista eina nótt.

En eiginkonunni hentaði betur að mæta á meðan drengirnir voru ennþá á staðnum, taka með sér tvö börn til viðbótar og hverfa af vettvangi nálægt háttatíma. 

Þetta var unaðsleg fjölskylduferð, við vorum öll sammála um það. - En maðurinn hafði líka vonast eftir smá rómantík. Og hvað gerir hann þá? Drekkir sorgum sínum í rauðvíninu og gæðir sér einn og sér á stórsteikinni þessa tvo daga sem hann var einn í bústaðnum að æfa sig á gítarinn?

Nei nei, þessi elska kemur heim með veisluföngin, - ákveður að elda rómantískan kvöldverð handa ástinni sinni hér heima, - og fær meira að segja heimasætuna til að panta pítsu heim til kærastans, svo að vér hjónin getum rómantíkast tvö ein.

En þá vill ekki betur til en svo, að farið er að slá í stórsteikina (auðvitað stillti ég mig um að segja; æ tóld jú). Eitthvað sem gamlir Vestfirðingar mundu nú ekki setja fyrir sig, en við nútíma Reykvíkingar viljum hafa kjötið okkar ferskt.

Og hvað gerir þessi elska þá? Verður fúll og segir; þér hefði verið nær að dvelja með mér í sumarbústaðarómantíkinni meðan kjötið var ferskt og gott?

Ó nei, - hann segir ekki eitt orð um ástand stórsteikurinnar, heldur tilkynnir mér að rómantíski kvöldverðurinn muni ekki snæddur heima að þessu sinni, heldur á veitingastað úti í bæ. Og það var sko enginn skyndibitastaður sem hann bauð ástinni sinni að borða á þetta miðvikudagskvöldið, heldur klassastaður með fallega dúkuðum borðum og einstaklega girnilegu "þúsund rétta" hlaðborði.

Meðfylgjandi mynd er tekin á Laugarvatni í fyrrasumar.

Ég bara segi enn og aftur: Við eigum það sameiginlegt hjónin að vera mjög vel gift.

Lifið heil.

Athugasemdir

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 13.11.2009 kl. 11:14]

Svo sannarlega er þetta grand, flottur eiginmaður sem þú átt þarna Laufey mín.  Sannarlega aldeilis fengur.  Og flottur utan sem innan.  Innilega til hamingju með þetta allt saman, manninn og allt þetta óvænta sem hann gleður þig með.  En svo segir mér hugur um að eitthvað hljóti eiginkonan að vera manni sínum innst í hjarta fyrst hann lætur svona mikið með hana.  Það þarf nefnilega að næra ástina, og ég sé á öllu að það gerir þú elskuleg mín.